Zaburzenia odżywiania to bardzo rozległy obszar psychopatologii człowieka. Możemy obserwować dość łagodne zaburzenia odżywiania, które od czasu do czasu, są udziałem nas wszystkich, np. wtedy, gdy objadamy się wskutek przeżywanego nadmiernego stresu czy kiedy nie odczuwamy apetytu po przeżytym traumatycznym doświadczeniu. Wtedy jednak, mimo, iż widzimy w tym zachowaniu czegoś patologicznego, co nie służy zdrowiu, to jednak mamy świadomość, że jest to dość powszechna reakcja na tak szczególne sytuacje. Zaczynamy się martwić, gdy my lub ktoś z naszego otoczenia przejawia takie zachowania na co dzień, bez uchwytnej zewnętrznej przyczyny.

Rodzaje zaburzeń odżywiania

Współczesna kultura w coraz większym stopniu koncentruje naszą uwagę na kwestiach naszego ciała, młodego, zdrowego wyglądu. Odnosi się wrażenie, że jeśli tylko uda nam się zapanować nad naszym apetytem, skontrolować wszystko, co jemy, to uzyskamy pełną władzę nad naszym życiem, samopoczuciem i być może długowiecznością. Proces ten staje się coraz bardziej techniczny, poddany intelektualnej kontroli, wewnętrznej presji, oderwany od przyjemności jedzenia, rytuałów rodzinnych, związanych ze spożywaniem posiłków. To wszystko sprzyja rozwojowi tzw. ortoreksji. Jest to problem diagnozowany w obszarze zaburzeń odżywiania, coraz częściej spotykany wśród młodych ludzi, którzy nie radząc sobie ze swoimi emocjami, przekierowują nieświadomie cały problem w sferę żywienia, starając się w obsesyjny sposób przestrzegać reguł zdrowego żywienia. Koncentracja na tej sferze bywa ogromna, brakuje czasu i przestrzeni na inne rzeczy, wszystko zostaje podporządkowane sprawie zdrowego jedzenia, a jakiekolwiek odstępstwo budzi poczucie winy. Czasem problem tak mocno jest przesłonięty panującą modą czy kulturą danej grupy społecznej, że bardzo trudno zorientować się, że istnieje jakiś problem natury psychologicznej „bo przecież wszyscy tak robią” albo „ wszystko to dla mojego zdrowia”.

Wśród klasycznych przejawów zaburzeń odżywiania wyróżniamy:

• Anoreksję
• Bulimię
• Patologiczne objadanie się

Wszystkie wymienione zaburzenia są dość trudne do leczenia, wiele zależy od podłoża, nasilenia objawów i motywacji pacjenta i często jego/jej rodziny. Zaburzenia odżywiania dotykają bowiem często młode osoby a leczeniu poddaje się nie tylko osobę chorą ale całą rodzinę. Im młodsza pacjentka, tym bardziej uzasadnione staje się poddanie terapii całego systemu rodzinnego.