Jak rozpoznać, że z dzieckiem dzieje się coś tak niedobrego, że potrzebna jest pomoc psychologa? Jakie sygnały są niepokojące? Poznaj odpowiedzi na te i więcej pytań.
Kiedy zgłosić dziecko do psychologa?
Zaniepokojeni zachowaniem swojego dziecka rodzie często zastanawiają się, gdzie jest ten moment, w którym powinni skonsultować się ze specjalistą. Praktyka pokazuje, że zazwyczaj zwlekamy z taką decyzją. Okazuje się, że część osób doświadcza takiej sytuacji jako własnej porażki. Rodzice, którzy są bardzo niepewni swojej wartości albo przeżywają silny nieświadomy lęk dotyczący własnej osoby w roli rodzica, autorytetu będą mieli większe trudności, żeby skorzystać z pomocy i zgłosić się do specjalisty. Możliwość uznania swojej bezradności w określonym obszarze wiąże się z pewną dojrzałością emocjonalną. Jest to sytuacja, w której bez większego poczucia zagrożenia możemy sobie powiedzieć „nie radzę sobie już z tą sytuacją, jestem zaniepokojona zachowaniem mojego dziecka i chciałabym zrobić coś, co może mu pomóc”. Jeśli rodzic jest przytłoczony poczuciem winy, zaabsorbowany lękiem przed własną porażką, będzie starał się za wszelką cenę dać radę samemu bądź przypisać winę dziecku, szkole czy czemukolwiek poza nim. To pokazuje, że takiemu rodzicowi bardzo trudno będzie uznać własną niemoc i skorzystać z pomocy.
Innymi słowy, jeśli sami jako rodzice nadmiernie obawiamy się zranienia w obszarze naszych kompetencji i poczucia wartości nie będziemy w stanie zająć się trudnościami naszego dziecka, bo uznanie tego faktu wchodzi w konflikt z pozytywnym obrazem nas samych. Ostatecznie bronimy samych siebie, naginając rzeczywistość w obronie przed realnością, która nam zagraża. Rodzic, który czuje się w miarę bezpiecznie osadzony w swojej roli może sobie powiedzieć „to nie koniec świata, teraz jest gorzej ale staramy się znaleźć przyczynę, pomoc sobie” albo „ tutaj sobie nie poradziłem, ale każdemu może się zdarzyć, mam takie czy inne ograniczenia, spróbuję nad tym popracować”. Samo sięgniecie po pomoc będzie mu dawało poczucie wsparcia nie porażki i wzmagało poczucie własnej skuteczności.
Jeśli uda nam się pokonać pierwszy krok i umówić do specjalisty warto przygotować dziecko do takiej wizyty. Należy pamiętać, że dziecko nie musi mieć zdolności mówienia o swoich problemach. Przed pierwszą wizytą warto nakreślić dziecku, kim jest psycholog dziecięcy, z jakich powodów się zgłaszamy aby dziecko nie czuło się zakłopotane i wytłumaczyć jak mniej więcej będzie przebiegała konsultacja.
Przyczyny niepowodzeń uczniów w szkole czy też w domu są złożone i wielorakie. Rozważ zgłoszenie dziecka do psychologa, jeśli zauważysz którykolwiek z niżej wymienionych objawów:
- radykalna zmiana zachowania,
- pogorszenie ocen w szkole,
- rodzice planują rozwód,
- dziecko ma niską samoocenę,
- objawy somatyczne bez ustalonych przyczyn medycznych
- problemy w kontaktach społecznych.
W rozwiązaniu powyższych problemów może pomóc doświadczony psycholog dziecięcy. Czasem zdarza się, że to w relacji rodziców jest problem i to staje się obszarem do pracy. Dzieci z natury rzeczy znoszą różne napięcia w rodzinie. Często więc okazuje się, że mimo, iż to dziecko „nosi objaw”, przyczyna leży w zupełnie innym miejscu. Ważna w tym przypadku jest wzajemna komunikacja między rodzicami, a dzieckiem, aby wspólnie dojść do porozumienia i rozwiązać wewnętrzne konflikty.
